‘โตเกียวแนวดิ่ง’ (๒๕๕๘) เป็นชุดภาพถ่ายที่ต้องการสะท้อนถึงสภาวะแยกตัว—โดดเดี่ยวอันแสนอึดอัดที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ความเป็นระเบียบเรียบร้อย เงียบเชียบ และสวยงาม ตามแบบฉบับวัฒนธรรมญี่ปุ่น สภาวะเหล่านี้ผสานรวมเข้ากับสิ่งแวดล้อมออกมาได้อย่างไม่เคอะเขิน มีความเชื่อมโยงสอดคล้องกันระหว่างสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น และธรรมชาติจนกลายมาเป็นวัฒนธรรมอันแข็งแรง เด็ดเดี่ยว และน่าพิศวงในเวลาเดียวกัน 

 

‘Vertical Tokyo’ (2015) is a photographic work that reflects the separation and isolation hiding under the nice, quiet, and orderly aspects of Japanese’s culture. These behaviors smoothly combine with their environments; harmoniously connect between man-made things and nature which become a strong, resolute, and profound culture in the same time.